การสมรสที่เป็นโมฆะ ไม่ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ทางทรัพย์สินใด ๆ ระหว่างสามีภริยา ทรัพย์สินที่ฝ่ายใดมีหรือได้มา ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังการสมรสรวมทั้งดอกผลยังคงเป็นของฝ่ายนั้น ส่วนทรัพย์สินที่ทำมาหาได้ด้วยกัน ให้แบ่งกันคนละครึ่ง
นอกจากการสมรสที่เป็นโมฆะแล้ว ยังมีเรื่องการเหตุที่ทำให้การสมรสเป็น “โมฆียะ ” ได้แก่
1. การสมรสที่ชายและหญิงอายุไม่ครบ ๑๗ ปี บริบูรณ์ อันเป็นการฝ่าฝืนมาตรา ๑๔๔๘ ( ตามมาตรา ๑๕๐๔ ) ผู้มีส่วนได้เสียขอให้เพิกถอนได้ แต่บิดาหรือมารดาหรือผู้ปกครองที่ให้ความยินยอมแล้วจะขอเพิกถอนไม่ได้
2. การสมรสโดยสำคัญผิดตัวคู่สมรส ( เช่น กรณีที่น้องฝาแฝด ) ตกเป็นโมฆียะ แต่มีสิทธิการเพิกถอนเพราะสำคัญผิดนี้เป็นอันระงับเมื่อพ้นกำหนด ๙๐ วัน นับแต่วันสมรส (ตามมาตรา ๑๕๐๕ )
3. การสมรสโดยถูกกลฉ้อฉลอันถึงขนาด ซึ่งมิได้มีกลฉ้อฉลเกิดขึ้นโดยบุคคลที่สามโดยคู่สมรสอีกฝ่ายหนึ่งมิได้รู้เห็นด้วย การสมรสนั้นไม่เป็นโมฆียะ โดยสิทธิขอเพิกถอนการสมรสนี้เป็นอันระงับสิ้นไปเมื่อผ่านพ้นวันสมรส (ตามมาตรา ๑๕๐๖)
4. การสมรสโดยถูกข่มขู่อันถึงขนาด ซึ่งมิได้มีการข่มขู่นั้นจะไม่ทำการสมรส หากสมรสเป็นโมฆียะ , สิทธิในการขอเพิกถอนการสมรสเพราะถูกข่มขู่เป็นอันระงับ เมื่อเวลาผ่านพ้นไปแล้ว ๑ ปี นับแต่วันที่พ้นจากการข่มขู่ (มาตรา ๑๕๐๗ , มีสิทธิขอให้ศาลเพิกถอนได้ตาม มาตรา ๑๕๐๓)
5. การสมรสที่มิได้รับความยินยอมตามมาตรา ๑๔๕๑ ( ตามมาตรา ๑๕๐๘ )